featured-image

Online presenteren

Mijn hippe moeder zwemt, bakt, fietst en volgt een cursus geweldloze communicatie, maar beeldbellen wil ze niet. Het leidt haar af van het gesprek, zegt ze. ‘Ik heb jullie levendig voor de geest hoor.’

In deze bijzondere Coronatijd heb ik prachtige telefoongesprekken met mijn moeder, mijn vader, mijn kinderen, mijn vrienden. En ook collega’s, klanten en buren spreek ik vaker, langer en intenser.

We hebben meer tijd voor elkaar. We durven meer wezenlijke vragen te stellen. ‘Als je ziek wordt, wil je dan wel naar de IC?’, vroeg ik mijn moeder. We voelen onze verwantschap sterker dan ooit en spraken af: als zij ziek wordt, kom ik. Ze wil geen IC, geen reanimatie. Ik heb haar beloofd dan niet meer van haar zijde te wijken.

Beeldbellen en ‘zoomen’ is niet meer weg te denken. Toch snap ik mijn moeder wel. Ik luister ook graag naar mensen: hoe de stem klinkt en buigt, hoe de klanken gevormd worden. Ik hoor de taal en wat er tussen de woorden door klinkt. De stilte als belangrijkste bron van luisteren.

Aanvankelijk schrok ik van deze crisis. Ik werd stil en trok mijn tuin in, wekenlang. Ik bezon me op mijn mogelijkheden. Vloggen met een statief aan mijn arm past me niet. Mijn trainingen draaien om spreken met contact, dat kan ik toch niet ombouwen naar iets onlinerigs?

Maar… Gistermiddag fietste ik met onze doosjes en bierviltjes naar het postkantoor. Een vertrouwde opdrachtgever vroeg me mijn groepstraining via Zoom aan te bieden, en de twaalf mensen thuis blij te maken met onze doosjes en een “interactieve” workshop – En ik ga het doen!

En gisteravond heb ik, na mijn rondje tuin, lang zitten beeldbellen met een man die ik nog niet kende. Tot mijn verbazing voelden we elkaar meteen aan en was ik niet meer bezig met de vorm waarin we spraken. Hij vertelde me dat hij voor zijn werk veel afspraken heeft via Zoom en dat hij geleerd heeft om warm en bewegelijk te zijn. Zijn handen reikten meermalen uit. Open handpalmen zeggen zoveel… zeer sympathiek.

Vandaag ontvangt mijn moeder een doos met CD’s uit de nalatenschap van een vriend. Ik weet zeker dat ze er zorgvuldig naar gaat luisteren en er in haar dappere eentje een dansje aan waagt. Daar hoeft ze geen filmpje van te laten zien…

Heb jij hulp nodig bij het (online) presenteren? Onze individuele coaching gaat gewoon door, online of met gepaste afstand.

Lees ook

featured-image
Maak van je PowerPoint geen lappendeken!

Veel mensen beginnen met de voorbereiding van hun presentatie in PowerPoint.Ze schuiven wat plaatjes bij elkaar, zoeken nog wat oude slides op, kopiëren grafieken uit een rapport.Een bullet hier, een cartoon daar. Voor je het weet ligt er een lappendeken.Druk. Onrustig. Van alles wat. En dat leidt af.Wij, je publiek, weten niet waar we moeten […]

lees verder
featured-image
Vertel wat er komt

Over een gouden regel bij presenteren met PowerPoint 1. Wat je in dit blog kunt verwachtenIn dit blog vertel ik je over één eenvoudige, maar waardevolle regel voor iedereen die presenteert met beelden: leid altijd eerst in wat je straks gaat laten zien. Ik leid eerst in dit blog de context in over hoe en […]

lees verder
featured-image
foto van ik: Patricia Rehe
Ik, zei de gek

Ik zeggen mag best! Ik weet nog dat ik als kind leerde dat een zin niet met ik begint. Geschreven niet en gesproken evenmin. Onbeleefd, was het oordeel. Onbescheiden. En dus leerde ik al vroeg om alternatieven te verzinnen. Ik hoor veel mensen zinnen beginnen met je, met we, met men zegt, alsof er een […]

lees verder