featured-image
Patricia Rehe

Mijn tuin gaat slapen

Dank je wel voor al het stille – groene – mooie – waardevolle – wat je bracht!

Ik sliep, rommelde, douchte koud en plukte bloemen voor in de studio.

Ik laat de bladeren liggen en dek je toe.

Ik laat de takken liggen voor de egeltjes.

Ik laat de uitgebloeide bloemen hangen voor de vogels.

“Winterklaarmaken” is een (Molenhoeks)makkie!

Ik houd zo van HERFST!

Ik leerde veel van mijn moeder, Evelien Verbeet (de moeder van Luka Katzenbauer), mijn vader Fer Spies. Eetbaar Nijmegen hielp mij ook geweldig op gang! En Marion Boenders van Kiemkracht, Anne van Leeuwen, Katja Staring, Cathrin van der Werff, Vitória Piai, Barbara te Riet-Schulte, Joost te Riet, Monique de Haan, Susanne van Lent en nog vele anderen.

Ik koop geen (bespoten) bloemen meer die van ver komen. Volgens mij kunnen we onze aarde en de landbouwgrond beter anders gaan gebruiken – benutten. Bloemen invliegen, bij bossen in de vrachtwagen of op een schip is het boeket niet waard.

Dank voor de inspiratie: MaatschapWij – Regeneratieve boerderij Bodemzicht 🎃

Lees ook

featured-image
Maak van je PowerPoint geen lappendeken!

Veel mensen beginnen met de voorbereiding van hun presentatie in PowerPoint.Ze schuiven wat plaatjes bij elkaar, zoeken nog wat oude slides op, kopiëren grafieken uit een rapport.Een bullet hier, een cartoon daar. Voor je het weet ligt er een lappendeken.Druk. Onrustig. Van alles wat. En dat leidt af.Wij, je publiek, weten niet waar we moeten […]

lees verder
featured-image
Vertel wat er komt

Over een gouden regel bij presenteren met PowerPoint 1. Wat je in dit blog kunt verwachtenIn dit blog vertel ik je over één eenvoudige, maar waardevolle regel voor iedereen die presenteert met beelden: leid altijd eerst in wat je straks gaat laten zien. Ik leid eerst in dit blog de context in over hoe en […]

lees verder
featured-image
foto van ik: Patricia Rehe
Ik, zei de gek

Ik zeggen mag best! Ik weet nog dat ik als kind leerde dat een zin niet met ik begint. Geschreven niet en gesproken evenmin. Onbeleefd, was het oordeel. Onbescheiden. En dus leerde ik al vroeg om alternatieven te verzinnen. Ik hoor veel mensen zinnen beginnen met je, met we, met men zegt, alsof er een […]

lees verder