
Bedanken voor de (interessante) vraag hoeft niet.
- geplaatst door Anne in
- Algemeen & Promoveren
- 25-05-2025
Niet bij je promotie.
Niet bij een interview.
Niet in de media.
Niet bij een podcast.
Niet in een sollicitatiegesprek.
Veel mensen doen het, bijna uit gewoonte. Of omdat ze denken dat het zo hoort.
Soms ook om zichzelf wat extra tijd te gunnen om na te denken.
Je kunt niet goed nadenken en praten tegelijk.
Dus is mijn devies: wees stil.
Die stilte is krachtig.
Ze wekt nieuwsgierigheid.
Ze geeft jou ruimte om te voelen wat je wil zeggen.
Het is beloftevol en je komt bedachtzaam over. Boeiender ook. Mensen hangen aan je lippen. Jij bent expert.
Je kunt negen seconden stil zijn.
Oogcontact maken. Niet wegkijken.
En dan met een parmantig antwoord komen.
Je moet je ‘waren bij je houden’. Niet alles meteen uitstallen.
Probeer het maar eens: met de stilte wek je je publiek.
Je hoeft geen toneelstukje op te voeren
We zijn gewend om onze antwoorden te verpakken.
Met frasen als:
- “Dank voor deze mooie vraag.”
- “Ik denk dat dat een belangrijk punt is.”
- “Interessant dat je dat zegt…”
Het kan anders.
Misschien zeg je:
“Daar moet ik even op kauwen.”
Of:
“Daar zit iets in wat ik niet helemaal vertrouw. Ik denk hardop na, is dat goed?”
Of gewoon:
stilte. adem. kijken.
“Wat mij raakt in deze vraag, is dit…”
Wat als je anders begint?
Een vraag is geen toets.
Je hoeft geen goed antwoord te geven. Alleen een echt antwoord.
Soms is dat zoekend.
Soms scherp.
Soms persoonlijk.
En altijd: van jou. In jouw taal, op jouw moment.
Oefen met andere openingen
Stel, iemand vraagt:
“Wat betekent impact voor jouw werk?”
Je hoeft dan niet te beginnen met een compliment over de vraag.
Je kan zeggen:
“Het woord “impact” roept meteen van alles mij op. Ik houd niet zo van Engelse woorden, mag ik het anders formuleren?”
Of:
“Voor mij zit impact niet in meetbare resultaten, maar in wat mensen anders gaan doen. Ik geef je een voorbeeld.”
Of gewoon:
“Geef me een moment, ik wil daar niet te snel op antwoorden.”
Het is veel eigenwijzer en vaak ook krachtiger, om met een originele zin te starten. Bijvoorbeeld:
“Ja, dat is iets wat me ook al mijn hele onderzoek puzzelt. Het is complex, maar ik heb er drie dingen over bedacht. Ik begin met mijn eenvoudigste gedachte.”
“Oeeeh, die vraag zat eraan te komen en ik weet eerlijk gezegd niet meteen een antwoord. Laat me heel even nadenken.”
“Ja, dat is goed dat u me dat vraagt, want dat geeft me de gelegenheid om met u van gedachten te wisselen over het volgende…”
“Ja, dat ben ik volledig met u eens, en ik heb ook nog een aanvulling.”
Zinnen met een eigen toon, met lef en persoonlijkheid.
Dat is waar het gesprek van oplicht.
Durven wachten
In een tijd waarin alles snel moet, is wachten een daad van kracht.
Jouw stilte is geen leegte, maar een bron.
Durf je om niet meteen te beginnen?
Durf je om je eerste woorden te laten ontstaan uit aandacht in plaats van een reflex?
Daar zit je eigenheid.
Daar zit je vrijheid.
Tot slot
Zeg gerust “dank voor de vraag” als je dat écht voelt.
Maar weet: je bent niemand iets verschuldigd.
Je mag je eigen ingang zoeken. Je mag zelfs (even) verdwalen.
Je mag vertragen.
En dan spreken.
Op jouw manier.
Wil je oefenen met het beantwoorden van vragen tijdens je promotie: doe mee met ons Promotietraject. Vele promovendi gingen je voor: Promotiecoaching
Promovendi schreven hun ervaringen op:
Blog: Geachte hoogleraar ik begrijp de vraag niet…
Blog: Promotiecoaching helpt!