featured-image
foto: Patricia Rehe

Bedanken voor de (interessante) vraag hoeft niet.

Niet bij je promotie.
Niet bij een interview.
Niet in de media.
Niet bij een podcast.
Niet in een sollicitatiegesprek.

Veel mensen doen het, bijna uit gewoonte. Of omdat ze denken dat het zo hoort.
Soms ook om zichzelf wat extra tijd te gunnen om na te denken.

Je kunt niet goed nadenken en praten tegelijk.

Dus is mijn devies: wees stil.

Die stilte is krachtig.
Ze wekt nieuwsgierigheid.
Ze geeft jou ruimte om te voelen wat je wil zeggen.

Het is beloftevol en je komt bedachtzaam over. Boeiender ook. Mensen hangen aan je lippen. Jij bent expert.

Je kunt negen seconden stil zijn.
Oogcontact maken. Niet wegkijken.
En dan met een parmantig antwoord komen.

Je moet je ‘waren bij je houden’. Niet alles meteen uitstallen.
Probeer het maar eens: met de stilte wek je je publiek.


Je hoeft geen toneelstukje op te voeren

We zijn gewend om onze antwoorden te verpakken.
Met frasen als:

  • “Dank voor deze mooie vraag.”
  • “Ik denk dat dat een belangrijk punt is.”
  • “Interessant dat je dat zegt…”

Het kan anders.

Misschien zeg je:

“Daar moet ik even op kauwen.”
Of:
“Daar zit iets in wat ik niet helemaal vertrouw. Ik denk hardop na, is dat goed?”
Of gewoon:
stilte. adem. kijken.
“Wat mij raakt in deze vraag, is dit…”


Wat als je anders begint?

Een vraag is geen toets.
Je hoeft geen goed antwoord te geven. Alleen een echt antwoord.

Soms is dat zoekend.
Soms scherp.
Soms persoonlijk.

En altijd: van jou. In jouw taal, op jouw moment.


Oefen met andere openingen

Stel, iemand vraagt:
“Wat betekent impact voor jouw werk?”

Je hoeft dan niet te beginnen met een compliment over de vraag.

Je kan zeggen:

“Het woord “impact” roept meteen van alles mij op. Ik houd niet zo van Engelse woorden, mag ik het anders formuleren?”

Of:

“Voor mij zit impact niet in meetbare resultaten, maar in wat mensen anders gaan doen. Ik geef je een voorbeeld.”

Of gewoon:

“Geef me een moment, ik wil daar niet te snel op antwoorden.”

Het is veel eigenwijzer en vaak ook krachtiger, om met een originele zin te starten. Bijvoorbeeld:

“Ja, dat is iets wat me ook al mijn hele onderzoek puzzelt. Het is complex, maar ik heb er drie dingen over bedacht. Ik begin met mijn eenvoudigste gedachte.”

“Oeeeh, die vraag zat eraan te komen en ik weet eerlijk gezegd niet meteen een antwoord. Laat me heel even nadenken.”

“Ja, dat is goed dat u me dat vraagt, want dat geeft me de gelegenheid om met u van gedachten te wisselen over het volgende…”

“Ja, dat ben ik volledig met u eens, en ik heb ook nog een aanvulling.”

Zinnen met een eigen toon, met lef en persoonlijkheid.
Dat is waar het gesprek van oplicht.


Durven wachten

In een tijd waarin alles snel moet, is wachten een daad van kracht.
Jouw stilte is geen leegte, maar een bron.

Durf je om niet meteen te beginnen?
Durf je om je eerste woorden te laten ontstaan uit aandacht in plaats van een reflex?

Daar zit je eigenheid.
Daar zit je vrijheid.


Tot slot

Zeg gerust “dank voor de vraag” als je dat écht voelt.
Maar weet: je bent niemand iets verschuldigd.

Je mag je eigen ingang zoeken. Je mag zelfs (even) verdwalen.

Je mag vertragen.
En dan spreken.
Op jouw manier.

Wil je oefenen met het beantwoorden van vragen tijdens je promotie: doe mee met ons Promotietraject. Vele promovendi gingen je voor: Promotiecoaching

Promovendi schreven hun ervaringen op:

Blog: Geachte hoogleraar ik begrijp de vraag niet…

Blog: Promotiecoaching helpt!

Blog: Hoe luister ik ontspannen tijdens mijn promotie?

Lees ook

featured-image
Maak van je PowerPoint geen lappendeken!

Veel mensen beginnen met de voorbereiding van hun presentatie in PowerPoint.Ze schuiven wat plaatjes bij elkaar, zoeken nog wat oude slides op, kopiëren grafieken uit een rapport.Een bullet hier, een cartoon daar. Voor je het weet ligt er een lappendeken.Druk. Onrustig. Van alles wat. En dat leidt af.Wij, je publiek, weten niet waar we moeten […]

lees verder
featured-image
Vertel wat er komt

Over een gouden regel bij presenteren met PowerPoint 1. Wat je in dit blog kunt verwachtenIn dit blog vertel ik je over één eenvoudige, maar waardevolle regel voor iedereen die presenteert met beelden: leid altijd eerst in wat je straks gaat laten zien. Ik leid eerst in dit blog de context in over hoe en […]

lees verder
featured-image
foto van ik: Patricia Rehe
Ik, zei de gek

Ik zeggen mag best! Ik weet nog dat ik als kind leerde dat een zin niet met ik begint. Geschreven niet en gesproken evenmin. Onbeleefd, was het oordeel. Onbescheiden. En dus leerde ik al vroeg om alternatieven te verzinnen. Ik hoor veel mensen zinnen beginnen met je, met we, met men zegt, alsof er een […]

lees verder