featured-image

Nieuwe naam: SpreekStudio

De naam van mijn bedrijf is veranderd. Waarom?

Mijn studio in Molenhoek is een plek waar ik al jaren met groot plezier werk. Het is een fijne, huiselijke plek met een heerlijke akoestiek. De ultieme plek voor mij om met mensen een studie van hun spreken te maken. Samen uitpluizen wat je zegt, hoe je het zegt. Hoe jouw spreken klinkt en beweegt.

Voortaan kies ik ervoor het grootste deel van de tijd in mijn eigen studio te werken.

Jaren ben ik er ook op uit getrokken. Het hele land door, met mijn doosjes en bierviltjes. Workshops en trainingen met (grote) groepen, op steeds weer andere plekken.

Vanaf nu richt ik mij in de rust van mijn studio op individuele coaching. Waar ik met meer tijd en diepgang iemand help bij zijn of haar presentatie.

Dat is wat ik graag doe. Mijn liefde voor taal, het gesproken woord, geluid, radio, podcast en de stilte wil ik volgen.

Eén keer per maand start de basistraining: presenteren in 3 dagen.

Vanaf 2025 deel ik mijn werkplek graag met collega coaches en studenten die ik heb opgeleid. Zij kunnen in mijn studio hun eigen klanten coachen met gebruik van mijn apparatuur. Mijn naam hoeft niet prominent op de gevel te prijken.

De oude naam, Spies & Spreken, ontstond zomaar ineens, op een zomerse namiddag, ik verzon het terplekke. Een knipoog naar advocatenkantoren met (drie) dubbele achternamen. Die juridische link vond ik toen geestig, nu niet meer. Alhoewel ik het & teken altijd speels heb gevonden!

De SpreekStudio gaat verder … met nieuwe focus & dezelfde speelsheid!

Lees ook

featured-image
foto: Frank Kouws
Help… een pitch!

Pitchen is kort en bondig iets vertellen zodat anderen nieuwsgierig worden. Naar jou en naar wat je te zeggen hebt. Dat lijkt simpel. Maar het is best moeilijk om het simpel te houden. Vooral omdat je zo veel te vertellen hebt over je onderwerp. En echt: je publiek kun je al in één minuut helemaal […]

lees verder
featured-image
Toen zei ik niets

Twee jaar duurde het en ik zweeg. Tegen hem, tegen mijn klasgenootjes, tegen mijn ouders. Ik was negen en droeg een tuinbroek. Daarin had hij niets te zoeken. Ik gruwelde van zijn zachte handen, weke lippen en zijn grijze baard. Deze leerkracht – nota bene het hoofd van mijn lagere school – bracht mij (alleen […]

lees verder
featured-image
Zegt hij, hij zegt

Er zijn vertellers die letterlijk citeren wat zijzelf én wat de ander heeft gezegd. Misschien is dat belangrijk om het verhaal precies genoeg te kunnen vertellen. Ik denk dat de spreker de situatie voor zich ziet. Een voorbeeld: “Ik was met Kees mee naar het ziekenhuis voor zijn uitslag. Auto in de parkeergarage en ik […]

lees verder